Santuario da Escravitude

Pero Padrón non é só o centro urbano. Sábeo ben quen procede do norte pola estrada Nacional 550, que de súpeto se atopou á esquerda cun templo ao cal o primeiro cualificativo que lle aplica é o de alto.

Porque, en efecto, o santuario da Escravitude dá unha sensación de altura. Non teña présa en acceder ao templo, porque entón esquecerase da fonte -a nivel de asfalto- na que no século XVIII un enfermo que se dirixía a Santiago de Compostela para obter curación á súa hidropesía bebeu e curouse 72 horas despois sen intervención de médico algún.

Gozoso, exclamou: "Grazas, Virxe, que me libraches dá escravitude do meu mal". Ese, di a lenda confundida coa Historia, foi a orixe do santuario, que se comezou a levantar grazas ao carro de bueyes que o afortunado cos favores divinos (un labrador da comarca pontevedresa do Salnés) doou para levantar o edificio.

Na centuria seguinte terminábase a segunda das súas torres, poñendo fin así a un proceso histórico que comezara moito antes, cando acababa o século XVI e o párroco de Cruces colocara sobre a fonte unha imaxe da Virxe co Neno en agradecemento por un dos favores que recibira dela.